Lente!! De winter was mooi. Zoals het vroor en de takken glinsterden in de ijzige kou in het winterzonnetje. De witte sneeuwdeken over het landschap, pootafdrukken van reeën in de boomgaard. De roedel die elke morgen langs kwam lopen, op zoek naar eten nu de winter op zijn eind liep. Genieten!! De natuur die even helemaal tot rust kwam, maar ook: het snoeien van de boomgaard, onderhoudsklusjes en … keihard verbouwen. Want ook dat gaat maar door. De nationale vrijwilligersdag NL-Doet is weer achter de rug en we mogen terug kijken op een prachtige dag waarin we samen met lieve mensen mochten werken in de boomgaard en aan het opknappen van een wc-wagen voor het Rustpunt.
Maar nu: Lente!! De natuur barst open; alles krijgt kleur en geur, prachtige bloemen komen tevoorschijn, buizerds en steenuiltjes vliegen af en aan. Vol stille verwondering moet ik denken aan een oud gedicht van Ivo de Wijs, ik heb het maar even opgezocht:
“Hier volgt een oude, wijdverbreide these:
Er moet van de natuur die ons omlijst
Een maker zijn; er is een macht vereist
Die alles schiep, een alziend opperwezen
.
En elke boom en elke heester prijst
Die kracht op wiens gezag zij zijn verrezen
Uit elke bloem ontstaat een exegese
Die regelrecht de hemelen in wijst
.
Ik ken het niet meer: die gelovigheid
Al haal ik met gepast piëteit
Een tekst van Karel van het Reve boven
.
Die schreef eens: Het is een plausibel feit
Dat wie een rode kool doormidden snijdt
In één tel in een Schepper gaat geloven”